عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم همان یک لحظه ی اول، که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان جهان را با همه زیبایی و زشتی بروی یک دگر ویرانه می کردم ** عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم که در همسایه ی صد ها گرسنه، چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم نخستین نعره ی مستانه را خاموش آندم بر لب پیمانه می کردم ** عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم که می دیدم یکی عریان و لرزان، دیگری پوشیده از صد جامه ی رنگین زمین و آسمان را واژگون، مستانه می کردم ** عجب صبری خدا دارد اگر من جای او بودم به عرش کبریایی، با همه صبر خدایی تا که می دیدم عزیز نابجایی، ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد، وارونه ، بی صبرانه می کردم ** عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم که می دیدم مشوش عارف و عامی، ز برق فتنه ی این علم عالم سوزِ مردم کش به جز اندیشه ی عشق و وفا معدوم هر فکری در این دنیای پر افسانه می کردم ** عجب صبری خدا دارد! همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و ، تاب تماشای تمام زشتکاری های این مخلوق را دارد وگرنه من به جای او چو بودم یک نفس کی عادلانه سازشی با جاهل و فرزانه می کردم عجب صبری خدا دارد، عجب صبری خدا دارد... «شعر از معینی کرمانشاهی»
گردش این چرخ را
چرا من جای او باشم؟