|
در ایران هیچ کاری بدون رشوه پیش نمی رود |
|
در بزرگترین قبرستان پایتخت پیش فروش قبر ممنوع است، اما اگر کسی پارتی داشته باشد یا کمی سر کیسه را شل کند، حتما می تواند مطمئن باشد که بعد از مرگ در کنار همسر یا دیگر بستگانش به خاک سپرده می شود. در همین قبرستان اگر نتوان با پول و پارتی به نتیجه رسید، کسانی پیدا می شوند که سال های پیش قبر خریده اند و حاضرند بدون هیچ ضمانتی با دو تا سه میلیون تومان به شما قبر بفروشند. البته احتمال دارد وقتی برای سرکشی به خانه آخرت سراغ قبرتان می روید ناگاه ببینید قبر شما غصب شده و یکی در آن منزل کرده است. در جامعه ای که مردمش برای همسایگی آخرت کلی دوندگی می کنند و پول می دهند تعجبی ندارد که برای هر کار ساده ای یا برای پیش بردن امری مهم دست در جیب کنند و رشوه بدهند. پرداخت رشوه به عنوان یکی از شاخص های مهم فساد برای ایرانیان موضوعی عادی به حساب می آید و مردم روزانه در ادارات دولتی، مراکز درمانی، مراکز آموزشی، شهرداری ها و نیروهای پلیس با نمونه هایی از این معضل مواجه اند. آمار روشنی در باره میزان پرداخت رشوه در ایران وجود ندارد ولی سوء استفاده از مقام و منصب درجهت منافع شخصی امری عادی است و تقریبا همه می دانند که برای پیشبرد بسیاری از کارها چاره ای جز پرداخت مبلغی پول به عنوان هدیه و پیشکش وجود ندارد. راننده ای که قوانین راهنمایی و رانندگی را نقض کرده اگر کمی سرعت عمل به خرج دهد می تواند پلیس را به دام بیندازد و لای مدارک اتومبیل چند برگ سبز هزار تومانی پنهان کند و از جریمه شدن بیشتر یا ضبط گواهینامه برهد. البته گاهی مواقع پلیس پیش دستی می کند و به راننده می گوید: "جریمه بنویسم یا نقدی پرداخت می کنید." در این فضا کمتر کسی به علت شکل گیری و شیوع فساد توجه دارد همه معلول را نشانه می گیرند درک مشترک به نظر می رسد همه به این وضعیت تن داده اند و رشوه دهنده و رشوه گیرنده به تفاهم رسیده اند و حالا دیگر زبان همدیگر را می فهمند. بازرگانی که در بندری برای ترخیص محموله وارداتی اش مشکل پیدا کرده، شاکی دادگاهی که رسیدگی به پرونده اش به یک سال بعد موکول شده و بیماری که برای عمل جراحی یک ماه بعد از بیمارستان وقت گرفته است مشکلات متنوعی دارند ولی راه حل آن یک چیز است: پرداخت رشوه. البته کار به این آسانی هم نیست. باید اول کسی را پیدا کنند که زبانشان را بفهمد و با گرفتن مبالغی کارشان را راه بیاندازد. گاهی وقت ها کارها آسانتر است به خصوص وقتی آشنایی دارند یا صاحب منصبی را می شناسند. آن موقع دیگر لازم نیست همان وقت رشوه بدهند ولی بعد از این که کار جفت و جور شد، سرفرصت از شرمندگی در می آیند. قانون های نانوشته ای بین اکثر مردم وجود دارد که برای انجام هر کاری اول از همه دنبال پارتی هستند و اگر جور نشد پول دوای هر درد شدنی و ناشدنی است. این کار می تواند از وقت گرفتن از یک پزشک باشد یا یک قرارداد بزرگ چند میلیاردی. "برای وقت گرفتن از پزشک می توانی دم منشی یا یکی ازخدمه مطب و بیمارستان را ببینی و چند برگ سبز تقدیمش کنی و آنوقت ببینی که همین چند هزارتومان چطوری وقت سه ماه آینده را با همان روزعوض می کند." در قراردادهای بزرگ و دریافت وام های میلیاردی همه چیز با هم است، هم پارتی لازم است و هم باید میلیون ها تومان برای برنده شدن در قرارداد یا گرفتن وامی بزرگ پرداخت شود تا همه چیز به شکل دلخواه پیش برود. هر دو طرف با رضایت و هدف مشترکی برای داشتن سهمی تلاش می کنند و صدایشان هم در نمی آید، مگر اوضاع به هم بریزد و یکی بویی ببرد و آنوقت موضوع سیاسی می شود و همه در بوق و کرنا می کنند که مفسد اقتصادی اعدام باید گردد. حجم بزرگ دولت، قوانین و مقررات متناقض و ناکارآمد، حقوق پائین، درآمدهای نفتی بالا و سیستم قضایی نامناسب در کنار فضای بسته سیاسی که از اهرم مطبوعات آزاد بی بهره است زمینه هایی اصلی بروز فساد به حساب می آیند در این فضا کمتر کسی به علت شکل گیری و شیوع فساد توجه دارد همه معلول را نشانه می گیرند. در دو دهه اخیر از قدرت خرید مردم به شدت کاسته شده و هر کسی سعی می کند هر طور شده به قول معروف سهمش را از نفت بگیرد. در این میان گروهی هم هستند که با استفاده از مفرهای قانونی و امکانات مفت دولتی به نان و نوایی می رسند و با دور زدن قانون به هدف شان می رسند اگر نتیجه نداد با با پول همه چیز را می خرند از مامور دولتی تا تراکم ساختمانی، فرقی ندارد که قانونی است یا غیر قانونی. در بسیاری از موارد تولید کنندگان به جای تولید کالایی مرغوب و البته ارزان سعی می کنند مواد اولیه و ارز ارزان دولتی را بگیرند و به جای تولید، آن را در بازار آزاد بفروشند و بدون متحمل شدن کوچکترین زحتمی به ثروت های کلان برسند. گسترش فساد حجم بزرگ دولت، قوانین و مقررات متناقض و ناکارآمد، حقوق پائین، درآمدهای نفتی بالا و سیستم قضایی نامناسب در کنار فضای بسته سیاسی که از اهرم مطبوعات آزاد بی بهره است زمینه هایی اصلی بروز فساد به حساب می آیند. البته مطبوعات آزاد بدون ایجاد بازارهای رقابتی و کنار کشیدن دولت در تعیین دستوری قیمت ها هم ممکن است نتوانند کاری از پیش ببرند. در کشوری مانند ایران به نوعی تمام زمینه های فساد برانگیز را در خود دارد و این معضل در همه جا کما بیش به چشم می خورد. علی ربیعی، معاون پیشین وزیر اطلاعات در کتاب زنده باد فساد که سال گذشته منتشر شد، می نویسد: "در دو دهه اخیر مظاهری از فساد اداری، سیاسی و مالی به شکل گسیخته ای نموده پیدا کرده است. این بار جلوه هایی خشن از فساد در سطح دوم در سازمان های اداری، قضایی و پلیسی برای مردم این کشور کاملا معمولی گردیده است." به نوشته آقای ربیعی، فساد از نوع سطح اول که در دولت پیش از انقلاب رواج زیادی داشت پس از یک دهه حکومت انقلابی ها در شکلی جدید و همراه با گسترش در سطح دوم به طور مجدد پدیدار شده است. در فساد سطح اول کارمندان عالی رتبه و مقامات ارشد دولتی نقش دارند و به فعالیت در بخش های واردات، مزایده ها، مناقصه ها، خریدهای کلان داخلی و خارجی مشغولند و در فساد سطح دوم کارمندان رده پائین با دریافت رشوه به انجام کارهای غیرقانونی می پردازند. سقوط رتبه در یک دهه گذشته بحث درباره حیف و میل مقامات دولتی در اجرای برنامه خصوصی سازی و پرداخت رشوه های کلان به مقامات دولتی نظیر پرونده شهرام جزایری مدام مطرح بوده است اما برخوردها فقط به اشخاصی محدود شده که معمولا سمت حکومتی نداشته اند. در ایران برای فرار از مجازات فساد اداری مفرهای قانونی فراوان است فضای مستعد، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری و گسترش فساد دارد و بزرگی و حیطه نفوذ دولت یکی از این عوامل به حساب می آید. در طول ربع قرن اخیر دولت روز به روز سایه خود را گسترده تر کرده و نقش غیر قابل انکاری در تمامی عرصه های زندگی اقتصادی و اجتماعی مردم پیدا کرده است. کنترل قیمت ها، سهمیه بندی کالاها، پرداخت یارانه های آشکار و پنهان، انواع معافیت های مالیاتی، تسهیلات ریالی و ارزی و به شکل گیری نظام رانتی کمک کرده و فساد مالی واقتصادی به شکل فزاینده در سطوح بالاتر گسترش یافته است. به همین خاطر سازمان شفافیت بین الملل در آخرین بررسی خود ایران را از نظر فساد در رتبه ۸۸ قرار داده است. دولت محمد خاتمی ستادی با عنوان ستاد سلامت نظام اداری و مقابله با فساد ایجاد کرد که ماموریتی گسترده برای آن تنظیم شده بود. از این ستاد و برنامه های اجرا شده آن هیچ گزارشی منتشر نشده است اما در آخرین گزارش سازمان شفافیت بین الملل یک نکته روشن شده و آن این که در دو سال گذشته ایران از نظر فساد از رتبه ۷۸ به جایگاه ۸۸ سقوط کرده که نشان دهنده افزایش فساد در ایران است. |
خوب حالا دیگه قالب وبلاگ دل نوازتر شد
آقایون سیاستمدار!!!!!!!!!!
تبریکات.......